Andrzej Munk
Osobę i dzieło Andrzeja Munka (1921-1961) otacza legenda, której źródeł szukać należy w jego przedwczesnej, tragicznej śmierci, ale nade wszystko w przekonaniu, że to, co w sensie twórczym pozostawił i to, czego nie zdążył już dokonać, zawiera jakąś tajemnicę. Przekonanie to wynika z doświadczeń, które płyną ze spotkań z tymi filmami, które podpisał, i z przeczucia, iż jego nagłe odejście przerwało ważny nurt dziejów polskiego kina – nurt osobny, nie mający swych tożsamych duchowo współbratymców i kontynuatorów. Powroty do czterech fabularnych filmów Andrzeja Munka (Człowiek na torze, 1957, Eroika, 1958, Zezowate szczęście, 1959, Pasażerka, premiera 1963 – film zamknięty przez Witolda Lesiewicza) potwierdzają ich intelektualną otwartość. Czas – nieubłagany rewident wartości – nie zniweczył i nie zatarł rangi i miejsca tych filmów w dorobku kultury polskiej. W swych głównych dziełach Munk okazał się artystą, którego dialog z odbiorcą nie stracił nic ze swej aktualności myślowej, społecznej i moralnej. Oryginalny i uwikłany w tradycję, współczesny dla swego pokolenia i uniwersalny w przemyśleniach natury historiozoficznej i etycznej jest Andrzej Munk twórcą, którego dzieła są ważne, gdyż ukryty w nich dyskurs o takich wartościach, jak wolność jednostki, odpowiedzialność i godność, nigdy nie traci swej aktualności.
Flmografia:
Stracone złudzenia (etiuda, zdjęcia): 1948, produkcja PWSF Łódź
Pielęgniarki (etiuda, zdjęcia): 1948, produkcja PWSF
Sztuka młodych (etiuda, reżyseria): 1949, produkcja PWSF
Zaczęło się w Hiszpanii: 1950, produkcja WFD w Warszawie
Nauka bliżej życia: 1951, produkcja WFD
Kierunek Nowa Huta: 1951, produkcja WFD
Poemat symfoniczny „Bajka” St. Moniuszki: 1952, produkcja WFD
Pamiętniki chłopów: 1952, produkcja WFD
Kolejarskie słowo: 1956, produkcja WFD
Gwiazdy muszą płonąć: 1954, produkcja WFD
Niedzielny poranek: 1955, produkcja WFD
Błękitny krzyż: 1955, produkcja WFD
Człowiek na torze: 1956, produkcja WFF w Łodzi
Eroica: 1957, produkcja WFF i WFD
Spacerek staromiejski: 1958, produkcja WFD
Zezowate szczęście: 1959, produkcja WFF
Polska Kronika Filmowa: 1959, nr 52 – A-B, produkcja WFD
Pasażerka: 1961-63, produkcja WFF
Realizacje telewizyjne (niezachowane):
Wieczory generalskie Ksawerego Pruszyńskiego: 1959, produkcja TVP
Arlekinada Terence’a Rattigana: 1959, produkcja TVP
Przeszłe wydarzenia
- 29.09.2014, 17:00 - 19:00, Ośrodek Teatralny Kana, Klasyka Polskiego Dokumentu vol. 1 – Andrzej Munk
Filmy
- Kierunek Nowa Huta12'
Kierunek Nowa Huta
Produkcja: POL 1951Film, który można uznać za wzorcowy plakat agitacyjny polskiego kina czasów stalinowskich, film, który Andrzej Wajda mógłby w Człowieku z marmuru zacytować jako dzieło reżysera Burskiego. Jednocześnie dzieło będące śladem doświadczeń twórców debiutujących w latach ideologicznie i „estetycznie” dominującego socrealizmu. Zawiera wszystkie cechy dokumentalnego kina tamtych lat, w którym instancją organizującą cały przekaz filmowy był komentarz. Był on głównym nosicielem ideologiczno-propagandowych treści, jedynie wspomaganym odpowiednio zmontowanym obrazem. Prawdziwą ideą filmu jest apoteoza budowy kombinatu i miasta Nowa Huta, które powstaje w opozycji do zatęchłego w swej niedobrej tradycji Krakowa.
- Pamiętniki chłopów14'
Pamiętniki chłopów
Produkcja: POL 1952Pierwsza dokonana przez Andrzeja Munka próba „uczłowieczenia” socrealistycznej formuły dokumentalnego kina. Realizuje ją przez odwołanie do autentycznych materiałów, które stanowią opublikowane w 1935 roku Pamiętniki chłopów. Reżyser odnajduje trzech ich autorów i cytując ich wspomnienia, konfrontuje dawny los z życiem w socjalistycznej Polsce, która realizuje dawne marzenia – o własnej bądź spółdzielczej ziemi, o szansach godnego życia i możliwościach edukacji dzieci. Elementem wspomnianego „uczłowieczenia” jest dana widzowi szansa bezpośredniego kontaktu z tymi nieanonimowymi bohaterami; a właśnie anonimowa zbiorowość dominowała w ówczesnym polskim filmie dokumentalnym.
- Kolejarskie słowo21'
Kolejarskie słowo
Produkcja: POL 1953Przełomowy w dokumentalnej twórczości Andrzeja Munka film, choć na pozór mieści się w formule ówczesnego „produkcyjnego reportażu”. Parafabularną konstrukcję filmu buduje zadanie, jakie stoi nie tylko przed załogą tzw. „pociągu gwarancyjnego” wiozącego węgiel ze Śląska do huty w Szczecinie, ale i innych kolejarzy obsługujących tę długą trasę przebiegu pociągu. Ten typowy dla socrealistycznego kina temat walki o wykonanie planu wyposażony został jednak przez autorów filmu właściwościami odbiegającymi od obowiązujących dlań schematów. W centrum uwagi stanęli ludzie owo zadanie wykonujący – ich zawodowe kompetencje i emocjonalne zaangażowanie płynące z ich etosu pracy.
- Gwiazdy muszą płonąć104'
Gwiazdy muszą płonąć
Produkcja: POL 1954, B/W, 104'Film jest pierwszą w twórczości Andrzeja Munka próbą zmierzenia się z fabułą, choć interpretacyjna tradycja każe go sytuować w nurcie jego dokumentalnego dorobku. Decyduje o tym zapewne obrazowa poetyka Gwiazd, która przynależy do doświadczeń kina dokumentalnego, wykorzystującego materialną rzeczywistość jako główne swe tworzywo w kreacji świata przedstawionego. W Gwiazdach na rzeczywistość tę składa się świat życia kopalni – szyby, chodniki, sam węgiel, gaz, woda, narzędzia górnicze. Montażowo znakomicie zorganizowane obrazy i elementy tego świata tworzą nie tylko autentyczną scenerię przedstawionych w filmie historii, ale ich niezwykły klimat przynależny wyłącznie doświadczeniom górników.
- Niedzielny poranek18'
Niedzielny poranek
POL 1955
Film zrealizowany według własnego scenariusza Andrzeja Munka jest żartobliwym felietonem, opatrzonym adekwatnym wobec jego charakteru podtytułem Scherzo. To opowieść o niedzielnym letnim poranku w Warszawie, o jej mieszkańcach widzianych głównie z okna autobusu. Film spaja pełen dowcipu, z dystansem czytany przez Kazimierza Rudzkiego komentarz, oraz krótka anegdota o „nim” i o „niej” – kierowcy i konduktorce autobusu. W ramach tej błahej anegdoty Munk podpatrywał i inscenizował sceny rodzajowe z życia mieszkańców ówczesnej Warszawy. Nie brak im walorów realistycznej obserwacji i dowcipu. - Błękitny krzyż55'
Błękitny krzyż / The Men of the Blue Cross
Produkcja: POL 1955Średniometrażowy Błękitny krzyż to w biografii twórczej Andrzeja Munka kolejna, po filmie Gwiazdy muszą płonąć, próba odnalezienia się w formule kina fabularnego. Tym razem Munk rekonstruuje zdarzenia, które miały miejsce w ostatnich dniach wojny, a zapisane zostały w Kronice Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Zakopanem. Była to akcja polskich goprowców ratująca życie rannych partyzantów radzieckich i słowackich, ukrywających się w szałasie po kontrolowanej jeszcze przez Niemców słowackiej stronie Tatr. O tej wyprawie opowiada film Munka, a w samej opowieści dominuje intencja sportretowania autentycznych bohaterów tamtych dawnych już zdarzeń.
- Spacerek staromiejski18'
Spacerek staromiejski / A Walk in the Old City of Warsaw
Produkcja: POL 1958, COL, 18'Film zrealizowany jako swoiste intermezzo pomiędzy premierami Eroiki i Zezowatego szczęścia. Powstał w oparciu o pomysł kompozytora Andrzeja Markowskiego, a znalazł swą znakomitą realizację. Mała jego bohaterka, uczennica szkoły muzycznej, wędrując po zaułkach Starego Miasta w Warszawie, odkrywa świat, który nie wszystkim jest dostępny. To świat niezwykłości i piękna dźwięków. To one są dla dziewczynki najważniejsze, w nich jest muzyka – w gwarze dzieci, odgłosach ulicy, sapiącym traktorze, strojeniu organów, szuraniu miotły i w przelatujących odrzutowcach.
- Polska Kronika Filmowa (numer jubileuszowy – 1959 rok, nr 52 – A-B)20'
Polska Kronika Filmowa (numer jubileuszowy – 1959 rok, nr 52 – A-B)
Polish Film Chronicle (anniversary edition – 1959, nr 52 – A-B)
Produkcja: POL 1959Przygotowanie w 1959 roku kroniki jubileuszowej PKF to niespodzianka w twórczości reżysera, który w tym okresie swej działalności cieszył się już wielkim autorytetem artystycznym, podejmował w filmie fabularnym wielkie tematy historiozoficzne, polityczne i moralne. Jak widać lubił też odchodzić do spraw pozornie marginalnych, dowodem Kronika jubileuszowa, będąca pastiszem tak gatunku w ogóle, jak i jego polskiej odmiany. Jedenaście tematów Kroniki łączy postać aktora Wiesława Gołasa, który wciela się między innymi w postaci stoczniowca, naukowca, przedszkolaka, mówcy, kucharza, sportowca – bohaterów takich odnotowanych przez kronikarza wydarzeń, jak Nowe osiągnięcia, Nowa szkoła, Nowy sport, Nowa tablica (z napisem: Tu nie mieszkał żaden sławny Polak) itp.