Polska Kronika Filmowa (numer jubileuszowy – 1959 rok, nr 52 – A-B)

Długość: 20'

Polska Kronika Filmowa (numer jubileuszowy – 1959 rok, nr 52 – A-B)
Polish Film Chronicle (anniversary edition – 1959, nr 52 – A-B)
Produkcja: POL 1959

Przygotowanie w 1959 roku kroniki jubileuszowej PKF to niespodzianka w twórczości reżysera, który w tym okresie swej działalności cieszył się już wielkim autorytetem artystycznym, podejmował w filmie fabularnym wielkie tematy historiozoficzne, polityczne i moralne. Jak widać lubił też odchodzić do spraw pozornie marginalnych, dowodem Kronika jubileuszowa, będąca pastiszem tak gatunku w ogóle, jak i jego polskiej odmiany. Jedenaście tematów Kroniki łączy postać aktora Wiesława Gołasa, który wciela się między innymi w postaci stoczniowca, naukowca, przedszkolaka, mówcy, kucharza, sportowca – bohaterów takich odnotowanych przez kronikarza wydarzeń, jak Nowe osiągnięcia, Nowa szkoła, Nowy sport, Nowa tablica (z napisem: Tu nie mieszkał żaden sławny Polak) itp.

 

 


 

Autorzy:

  • Andrzej Munk

    Osobę i dzieło Andrzeja Munka (1921-1961) otacza legenda, której źródeł szukać należy w jego przedwczesnej, tragicznej śmierci, ale nade wszystko w przekonaniu, że to, co w sensie twórczym pozostawił i to, czego nie zdążył już dokonać, zawiera jakąś tajemnicę. Przekonanie to wynika z doświadczeń, które płyną ze spotkań z tymi filmami, które podpisał, i z przeczucia, iż jego nagłe odejście przerwało ważny nurt dziejów polskiego kina – nurt osobny, nie mający swych tożsamych duchowo współbratymców i kontynuatorów. Powroty do czterech fabularnych filmów Andrzeja Munka (Człowiek na torze, 1957, Eroika, 1958, Zezowate szczęście, 1959, Pasażerka, premiera 1963 – film zamknięty przez Witolda Lesiewicza) potwierdzają ich intelektualną otwartość. Czas – nieubłagany rewident wartości – nie zniweczył i nie zatarł rangi i miejsca tych filmów w dorobku kultury polskiej. W swych głównych dziełach Munk okazał się artystą, którego dialog z odbiorcą nie stracił nic ze swej aktualności myślowej, społecznej i moralnej. Oryginalny i uwikłany w tradycję, współczesny dla swego pokolenia i uniwersalny w przemyśleniach natury historiozoficznej i etycznej jest Andrzej Munk twórcą, którego dzieła są ważne, gdyż ukryty w nich dyskurs o takich wartościach, jak wolność jednostki, odpowiedzialność i godność, nigdy nie traci swej aktualności.

    Flmografia:

    Stracone złudzenia (etiuda, zdjęcia): 1948, produkcja PWSF Łódź
    Pielęgniarki (etiuda, zdjęcia): 1948, produkcja PWSF
    Sztuka młodych (etiuda, reżyseria): 1949, produkcja PWSF
    Zaczęło się w Hiszpanii: 1950, produkcja WFD w Warszawie
    Nauka bliżej życia: 1951, produkcja WFD
    Kierunek Nowa Huta: 1951, produkcja WFD
    Poemat symfoniczny „Bajka” St. Moniuszki: 1952, produkcja WFD
    Pamiętniki chłopów: 1952, produkcja WFD
    Kolejarskie słowo: 1956, produkcja WFD
    Gwiazdy muszą płonąć: 1954, produkcja WFD
    Niedzielny poranek: 1955, produkcja WFD
    Błękitny krzyż: 1955, produkcja WFD
    Człowiek na torze: 1956, produkcja WFF w Łodzi
    Eroica: 1957, produkcja WFF i WFD
    Spacerek staromiejski: 1958, produkcja WFD
    Zezowate szczęście: 1959, produkcja WFF
    Polska Kronika Filmowa: 1959, nr 52 – A-B, produkcja WFD
    Pasażerka: 1961-63, produkcja WFF

    Realizacje telewizyjne (niezachowane):

    Wieczory generalskie Ksawerego Pruszyńskiego: 1959, produkcja TVP
    Arlekinada Terence’a Rattigana: 1959, produkcja TVP

    czytaj więcej